Stwardnienie rozsiane to choroba odciskająca piętno zarówno na ciele, jak i na psychice chorego. Perspektywa utraty sprawności potrafi przytłoczyć – może prowadzić do stanów depresyjnych i załamania nerwowego. Rehabilitacja przy stwardnieniu rozsianym powinna więc obejmować zarówno strefę ciała, jak i duszy.
SM – stwardnienie rozsiane
Stwardnienie rozsiane to przewlekła, autoimmunologiczna choroba układu nerwowego, na którą zapada średnio 30 na 100 tys. osób. Skrót SM, którym często określa się tę chorobę, pochodzi od jej łacińskiej nazwy – sclerosis multiplex. SM to tak zwana choroba demielinizacyjna – atakuje osłonki mielinowych włókien nerwowych. Zmiany chorobowe rozsiane są w obrębie mózgu i rdzenia kręgowego – a więc ośrodkowego układu nerwowego. Uszkodzenie osłonek mielinowych włókien nerwowych upośledza możliwość przekazywania impulsów nerwowych. Do najczęstszych objawów stwardnienia rozsianego należą:
- niedowład lub drżenie kończyn
- sztywność mięśni
- zaburzenia słuchu
- zaburzenia mowy
- drgawki i napady padaczkowe
- zaburzenia funkcji seksualnych
- depresja (w konsekwencji objawów fizycznych choroby).
SM – przyczyny
Przyczyny SM nie są znane – jest to choroba o podłożu genetycznym, ale na jej rozwój mają również wpływ czynniki immunopatologiczne i środowiskowe. Wiadomo, że na SM najczęściej zapadają osoby między 20 a 40 rokiem życia – częściej kobiety niż mężczyźni.
SM – leczenie
Ze względu na to, że medycyna nie poznała jeszcze powodu występowania SM, leczenie przyczynowe jest niemożliwe – dlatego lekarze skupiają się na leczeniu objawowym. Bardzo istotna jest również rehabilitacja – przede wszystkim ruchowa i psychiczna.
Rehabilitacja przy stwardnieniu rozsianym
Jakie są główne formy rehabilitacji przy stwardnieniu rozsianym? Przede wszystkim jest to rehabilitacja ruchowa (kinezyterapia) oraz tak zwana metoda PNF, polegająca na stymulowaniu receptorów ruchowych. Regularnie praktykowana aktywność fizyczna wpływa na tworzenie się nowych połączeń nerwowych, a także ma korzystny wpływ na kondycję i samopoczucie pacjenta. W tym miejscu warto nadmienić, że przy rehabilitacji SM, bardzo istotne jest indywidualne podejście terapeuty do każdego pacjenta. Zestawy ćwiczeń i ilości powtórzeń muszą być dobierane pod konkretny przypadek – podobnie jak pozycja ich wykonywania, a więc leżąca, siedząca lub stojąca.
Terapia energotonowa Hi-Top jest innowacyjną metodą elektroterapii stosowaną przy SM. Hi-Top polega na pobudzaniu połączeń nerwowych oraz mięśni pacjenta poprzez emitowanie niewielkich impulsów elektrycznych. Terapia jest bezbolesna, a obok wspomnianej stymulacji mięśniowej i nerwowej ma także wpływ na poprawę witalności oraz zmniejszenie lub czasowe wyeliminowanie bólowych objawów SM.
Wsparcie rodziny i przyjaciół oraz zapewnienie pacjentowi odpowiedniej opieki psychologicznej jest równie ważne, co wymienione powyżej metody terapeutyczne. Osoba chora na SM ma świadomość, że najprawdopodobniej w przyszłości utraci możliwość samodzielnego poruszania się – ta wizja może skutkować depresją i załamaniem psychicznym. Nie pozwól więc takiej osobie pozostać samej z problemami – wsparcie ze strony najbliższego otoczenia podnosi morale, witalność i może opóźnić rozwój choroby.
